''Άγιε μου Βασίλη,
Βλέπεις τα σκοτάδια μας;
Γέμισε η πλάση βούρκο και καταχνιά...
Δεν έχουμε σταγόνα ελπίδα,λίγο φως και μια γουλιά μαγεία...
Είμαστε μόνοι στο έλεος του τυφώνα..
Ζυγιάζουμε τα πρέπει με τα θέλω μας, μα η ζυγαριά βαραίνει σε αυτά που μας πονούνε.
Ήλιους έχουμε στην καρδιά μα πάντα τους αγνοούμε..
Θαρρείς δεν καίνε ποτέ όταν τους χρειαστούμε...
Ισως Αγιε Βασίλη μου, μια να είναι η απάντηση σε τούτο εδώ το τέλμα:
Και εσύ τη ξέρεις πολύ καλά, καλύτερα από εμένα, πως των παιδιών τα μάτια και η ψυχή είναι γιατρικό σπουδαίο και είναι η λύση, η ελπίδα και η σωτήρια προσμονή!
Λουσμένα με το φως, τα μαγικά τα ξέρουν, τα ξόμπλια, τις νεράιδες, τα Όνειρα τα κουβαλούν στο αίμα τους και μέσα στο μυαλό τους..
Μοιράζονται τα γέλια τους, τα χάδια τους, σου λένε ιστορίες, που δύσκολο να μην σταθείς, να μην σκεφτείς, να μην νοιαστείς.
Νομίζω Αγιε Βασίλη μου, τα δώρα που ζητάνε δεν είναι μόνο γιατί απαιτούν, γιατί είναι παιδιά της ύλης, είναι γιατί σε αγαπούν και θέλουν να πιστέψουμε και εμείς ότι υπάρχεις... Είναι γιατί εκείνα χαράζουν σε κάθε δώρο την ύπαρξή σου και την αποδεικνύουν και σε εμάς τους αποκαμωμένους της σκοτούρας και της κατήφειας.
Ξάφνου, σαν έρχεσαι στα σπιτικά, οι οικογένειες χαίρονται, ξεχνιούνται, και μέσα σε αυτά τα σπίτια για λίγο, ζουν μόνο μικρά παιδιά, μόνο γέλια, χρώματα και αρώματα γεμίζουν τα δωμάτια, και εκεί μέσα υπάρχουν μόνο σπόροι αγάπης και ελπίδας, κυριαρχεί για λίγο μόνο η μαγική σου σκόνη που κάνει τον κόσμο να φαίνεται υπέροχος.
Οντως ο κόσμος είναι υπέροχος, εμείς οι μεγάλοι απλά το ξεχνούμε.. Αρκεί όμως να δούμε Αγιε μου Βασίλη πως νοιάζεται ένα παιδί, πως γελά, πως ντρέπεται, πως περπατά, για να καταλάβουμε, γιατί ο κόσμος είναι θαύμα, γιατί επέλεξες στα παιδιά να φέρνεις δώρα και όχι σε εμάς.
Πάψαμε να βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών και γι αυτό τον καταστρέφουμε με μικρότητες, συνομωσίες, πολέμους, όπλα..
Ριψοκινδυνεύουμε τα πάντα για αυτά που διδαχτήκαμε, αλλά δεν έχουμε διδαχτεί από κανέναν τη μία και μοναδική αλήθεια, που τη γνωρίζουν όλα τα παιδιά του κόσμου.. Οτι δε πρέπει να πασχίζουμε τόσο... Οτι πρέπει να ζούμε, να βλέπουμε τη μαγεία αυτού του σύμπαντος που είμαστε μέρος του.
Σε καταλαβαίνω λοιπόν που δε θες παρτίδες με τους μεγάλους, αφού τελικά εμείς είμαστε αυτοί που κάνουμε τα παιδιά μας με μια κουβέντα να πάψουν να πιστεύουν σε εσένα.. Είμαστε πολέμιοι σου...
Ταυτόχρονα όμως, δε ξέρεις πόσο πιστεύουμε σε σένα, δε ξέρεις τι κρύβει η πληγωμένη παιδική καρδιά μας! Είμαστε παιδιά, δεν μεγαλώσαμε ποτέ, είμαστε τα ήσυχα και τα άτακτα παιδιά στις λίστες σου, και ξέρεις κάτι; Κάθε χρόνο, κλέβουμε λίγο απ τη χαρά των παιδιών μας στο άνοιγμα των δώρων, στην έκπληξη του περιεχομένου, στην ικανοποίηση που μας θυμήθηκες και εφέτος, που νοιάστηκες και φέτος! Γιατί αν νοιάστηκες, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως στα ανήλιαγα υπόγεια του μυαλού μας..
Υστερα από όλα αυτά, σε παρακαλώ μη μας ξεχάσεις και φέτος.. Σε έχουμε όλοι ανάγκη φέτος.. Θέλουμε τον ήχο του γνωστού γέλιου σου, θέλουμε τα βήματα σου δίπλα στο τζάκι, θέλουμε να τιμήσεις τα γλυκά και το γάλα που φτιάξαμε ειδικά για σένα.. Πιο πολύ από ποτέ Φαντάζει απαραίτητος ο ερχομός σου ο κρυφός, ο βραδινός, ο σχεδόν εξωπραγματικός...
Χαίρομαι που με άκουσες, χαίρομαι που νιώθεις, που ακούς τις φωνές των μυαλών μας, που σε εκλιπαρούν για λίγο παραμύθι...
Ψέματα χορτάσαμε, παραμύθια λαχταράμε...
Ωσπου να σε νιώσουμε, ώσπου να καταλάβουμε το πνεύμα σου να περιπλανιέται στον χώρο, να θυμάσαι με πόσο προσμονή σε περιμένουμε,μικροί και μεγάλοι... Πόσο ανάγκη έχουμε για τα φετινά δώρα σου: μια χούφτα αστερόσκονη, ένα μπαξέ αισιοδοξία, λίγο θάρρος, και κυρίως αγάπη.. Γιατί η αγάπη πρέπει να κινεί τον κόσμο, γιατί η αγάπη, γλυκιέ μου Γέροντα,είναι το ομορφότερο σου δώρο και η καλύτερη σου απάντηση σε όλα του ανθρώπου τα λάθη.
Με αγάπη,
Βέρα."
Εμπνεύστηκα και εγώ από όλες σας και παραδίδω το δικό μου γράμμα στον Άγιο Βασίλη!
Ελπίζω να μην το βρείτε απαισιόδοξο, νομίζω πως το μήνυμά του είναι καθαρά αισιόδοξο και ελπιδοφόρο!
Ευχαριστώ πολύ την Μαρίνα, την blogger της διπλανής πόρτας, των VERY SECRET THOUGHTS που μας έδωσε την ευκαιρία να εκφραστούμε μέσα από αυτό το " παιχνίδι"! Είναι εξαίρετη η ιδέα σου!
Βέρα.
Βλέπεις τα σκοτάδια μας;
Γέμισε η πλάση βούρκο και καταχνιά...
Δεν έχουμε σταγόνα ελπίδα,λίγο φως και μια γουλιά μαγεία...
Είμαστε μόνοι στο έλεος του τυφώνα..
Ζυγιάζουμε τα πρέπει με τα θέλω μας, μα η ζυγαριά βαραίνει σε αυτά που μας πονούνε.
Ήλιους έχουμε στην καρδιά μα πάντα τους αγνοούμε..
Θαρρείς δεν καίνε ποτέ όταν τους χρειαστούμε...
Ισως Αγιε Βασίλη μου, μια να είναι η απάντηση σε τούτο εδώ το τέλμα:
Και εσύ τη ξέρεις πολύ καλά, καλύτερα από εμένα, πως των παιδιών τα μάτια και η ψυχή είναι γιατρικό σπουδαίο και είναι η λύση, η ελπίδα και η σωτήρια προσμονή!
Λουσμένα με το φως, τα μαγικά τα ξέρουν, τα ξόμπλια, τις νεράιδες, τα Όνειρα τα κουβαλούν στο αίμα τους και μέσα στο μυαλό τους..
Μοιράζονται τα γέλια τους, τα χάδια τους, σου λένε ιστορίες, που δύσκολο να μην σταθείς, να μην σκεφτείς, να μην νοιαστείς.
Νομίζω Αγιε Βασίλη μου, τα δώρα που ζητάνε δεν είναι μόνο γιατί απαιτούν, γιατί είναι παιδιά της ύλης, είναι γιατί σε αγαπούν και θέλουν να πιστέψουμε και εμείς ότι υπάρχεις... Είναι γιατί εκείνα χαράζουν σε κάθε δώρο την ύπαρξή σου και την αποδεικνύουν και σε εμάς τους αποκαμωμένους της σκοτούρας και της κατήφειας.
Ξάφνου, σαν έρχεσαι στα σπιτικά, οι οικογένειες χαίρονται, ξεχνιούνται, και μέσα σε αυτά τα σπίτια για λίγο, ζουν μόνο μικρά παιδιά, μόνο γέλια, χρώματα και αρώματα γεμίζουν τα δωμάτια, και εκεί μέσα υπάρχουν μόνο σπόροι αγάπης και ελπίδας, κυριαρχεί για λίγο μόνο η μαγική σου σκόνη που κάνει τον κόσμο να φαίνεται υπέροχος.
Οντως ο κόσμος είναι υπέροχος, εμείς οι μεγάλοι απλά το ξεχνούμε.. Αρκεί όμως να δούμε Αγιε μου Βασίλη πως νοιάζεται ένα παιδί, πως γελά, πως ντρέπεται, πως περπατά, για να καταλάβουμε, γιατί ο κόσμος είναι θαύμα, γιατί επέλεξες στα παιδιά να φέρνεις δώρα και όχι σε εμάς.
Πάψαμε να βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών και γι αυτό τον καταστρέφουμε με μικρότητες, συνομωσίες, πολέμους, όπλα..
Ριψοκινδυνεύουμε τα πάντα για αυτά που διδαχτήκαμε, αλλά δεν έχουμε διδαχτεί από κανέναν τη μία και μοναδική αλήθεια, που τη γνωρίζουν όλα τα παιδιά του κόσμου.. Οτι δε πρέπει να πασχίζουμε τόσο... Οτι πρέπει να ζούμε, να βλέπουμε τη μαγεία αυτού του σύμπαντος που είμαστε μέρος του.
Σε καταλαβαίνω λοιπόν που δε θες παρτίδες με τους μεγάλους, αφού τελικά εμείς είμαστε αυτοί που κάνουμε τα παιδιά μας με μια κουβέντα να πάψουν να πιστεύουν σε εσένα.. Είμαστε πολέμιοι σου...
Ταυτόχρονα όμως, δε ξέρεις πόσο πιστεύουμε σε σένα, δε ξέρεις τι κρύβει η πληγωμένη παιδική καρδιά μας! Είμαστε παιδιά, δεν μεγαλώσαμε ποτέ, είμαστε τα ήσυχα και τα άτακτα παιδιά στις λίστες σου, και ξέρεις κάτι; Κάθε χρόνο, κλέβουμε λίγο απ τη χαρά των παιδιών μας στο άνοιγμα των δώρων, στην έκπληξη του περιεχομένου, στην ικανοποίηση που μας θυμήθηκες και εφέτος, που νοιάστηκες και φέτος! Γιατί αν νοιάστηκες, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως στα ανήλιαγα υπόγεια του μυαλού μας..
Υστερα από όλα αυτά, σε παρακαλώ μη μας ξεχάσεις και φέτος.. Σε έχουμε όλοι ανάγκη φέτος.. Θέλουμε τον ήχο του γνωστού γέλιου σου, θέλουμε τα βήματα σου δίπλα στο τζάκι, θέλουμε να τιμήσεις τα γλυκά και το γάλα που φτιάξαμε ειδικά για σένα.. Πιο πολύ από ποτέ Φαντάζει απαραίτητος ο ερχομός σου ο κρυφός, ο βραδινός, ο σχεδόν εξωπραγματικός...
Χαίρομαι που με άκουσες, χαίρομαι που νιώθεις, που ακούς τις φωνές των μυαλών μας, που σε εκλιπαρούν για λίγο παραμύθι...
Ψέματα χορτάσαμε, παραμύθια λαχταράμε...
Ωσπου να σε νιώσουμε, ώσπου να καταλάβουμε το πνεύμα σου να περιπλανιέται στον χώρο, να θυμάσαι με πόσο προσμονή σε περιμένουμε,μικροί και μεγάλοι... Πόσο ανάγκη έχουμε για τα φετινά δώρα σου: μια χούφτα αστερόσκονη, ένα μπαξέ αισιοδοξία, λίγο θάρρος, και κυρίως αγάπη.. Γιατί η αγάπη πρέπει να κινεί τον κόσμο, γιατί η αγάπη, γλυκιέ μου Γέροντα,είναι το ομορφότερο σου δώρο και η καλύτερη σου απάντηση σε όλα του ανθρώπου τα λάθη.
Με αγάπη,
Βέρα."
Ελπίζω να μην το βρείτε απαισιόδοξο, νομίζω πως το μήνυμά του είναι καθαρά αισιόδοξο και ελπιδοφόρο!
Ευχαριστώ πολύ την Μαρίνα, την blogger της διπλανής πόρτας, των VERY SECRET THOUGHTS που μας έδωσε την ευκαιρία να εκφραστούμε μέσα από αυτό το " παιχνίδι"! Είναι εξαίρετη η ιδέα σου!
Βέρα.