Χρόνια πολλά για την γιορτή της μητέρας!!!

 Καλημέρα και Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες εκεί έξω! Διάβασα ήδη αναρτήσεις που έχετε ανεβάσει γλυκιές, συγκινητικές και εξομολογητικές... Δε θα αναφερθώ στα ιστορικά αυτής της μέρας, πως δηλαδή ξεκίνησε ο εορτασμός της γιορτής, ποια ημερομηνία γιορταζόταν αρχικά στην χώρα μας και άλλα τέτοια στοιχεία... Θέλω να μείνω μόνο στην ουσία του πράγματος... Η οποία είναι πως σήμερα δεν γιορτάζουν μόνο τα πρόσωπα, εσείς, εγώ, κάθε μητέρα εκεί έξω, σήμερα είναι η μέρα που γιορτάζει η ίδια η μητρότητα, η βαθύτερη έννοιά της, το μεγαλείο της...
Η μάνα, στα αυτιά μου ηχεί σαν τροφή της ζωής... Μαμά.. Δυο συλλαβές που πρώτα σχηματίζουν τα βρεφικά χειλακια για να ζητήσουν κάτι.. Μαμά.... Γιατί θέλουν κάτι να σου πουν.. Μαμά... γιατί πείνασαν, κουράστηκαν, πόνεσαν, είδαν εφιάλτη και θέλουν την παρηγοριά τους... την μαμά τους..
Η λέξη μαμά, δεν είναι μία λέξη... Είναι ιστορικό ολόκληρο, είναι η αιτία της δημιουργίας ενός σπιτικού και με την αμέριστη αγάπη και βοήθεια είναι και ο λόγος που αυτό το σπιτικό θα ναι σπαρμένο από γέλια, όνειρα, ελπίδες, χαρά και αισιοδοξία για την ζωή!
Ακόμα και μεγάλοι, όλοι οι άνθρωποι στο άκουσμα της λέξης μάνα, ριγούμε! Πόσα ποιήματα, πόσα τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής, έργα θεατρικά, έχουν γραφτεί για την μητέρα.. Τη μητέρα που είναι ηρωϊδα, την μητέρα που λυγίζει, που πονά, που προστατεύει, που αντέχει και που προσμένει....
Εκτιμώ και σέβομαι κάθε μητέρα σε όλο τον κόσμο για την προσπάθεια που κάνει να αναθρέψει τα παιδιά της να γίνουν 'Ανθρωποι, παρά τις αντιξοότητες του κόσμου μας, τον παραλογισμό του και τη φρίκη του.. γιατί σκέφτομαι, από πόσα πράγματα πρέπει να προστατευτεί ένα παιδί, αλλά και πόσα πρέπει να δει και να περάσει για να μάθει! Νιώθω αποτροπιασμό και καταδικάζω κάθε υπάνθρωπο που στερεί το δικαίωμα σε μια μητέρα να είναι μητέρα με τον χειρότερο δυνατόν τρόπο και δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να χάνει μια μητέρα το παιδί της, δεν νομίζω πως υπάρχει πιο αδιανόητη σκέψη από αυτή...
Δε θέλω να βαρύνω το γιορτινό κλίμα, ειδικά γιατί πρέπει να χαιρόμαστε γι' αυτήν την ιδιότητά μας, να δίνουμε και να παίρνουμε τα δώρα μας,-άλλωστε αυτές τις μέρες και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη και προσπάθησα να σας μεταδώσω αυτήν την χαρά μου μέσω μουσικών επιλογών αφιερωμένων στην μητέρα-, απλά θεωρώ πως πρέπει να προστατέψουμε με νύχια και με δόντια αυτήν την πολύπλοκη και πολύπλευρη έννοια της μητρότητας, αυτήν την μοναδική αμφίδρομη σχέση μητέρας και παιδιού, την τόσο καταλυτική αγνή μορφή αγάπης... Σε αυτό το σημείο όμως θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη μου που είναι ο πατέρας των παιδιών μου, που χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν τώρα μητέρα, και τα δυο μου αγόρια -που τώρα κοιμούνται γλυκά στα κρεβάτια τους - τον Στελάκο μου και τον Μιχαλάκη μου γιατί χωρίς αυτά τα μουτράκια η ζωή θα φάνταζε πολύ πιο πεζή.. Είναι ο λόγος που έχω λόγο να γιορτάζω! Ευχαριστώ την πεθερούλα μου για όλα και που γέννησε τον κανακάρη της και η μοίρα τον έφερε σε μένα!
Και πάνω από όλα (και παρά τα καβγαδάκια μας) σε ευχαριστώ μαμά.... Χωρίς εσένα και ό, τι έχεις κάνει, πει, πράξει και δείξει δε θα ήμουν η Βέρα... ούτως ή άλλως, χωρίς εσένα, δε θα έπαιρνα ποτέ, την πρώτη μου ανάσα σε αυτόν τον κόσμο...
Χρόνια πολλά μανούλες,
Βέρα.

Υ.Γ: Να τι ετοίμασα εγώ για μανούλα και πεθερούλα:

Γλυκάκι, βιβλίο συνταγών, γάντια και πετσετούλα κουζίνας και ένα γλαστράκι με μια ευχετήρια κάρτα για την πεθερά μου, χειροποίητο body scrub, ένα σφουγγάρι μπάνιου και μία κρέμα χεριών με γλυκάκι και γλαστράκι για τη μαμά μου! Να δω τι θα μου ετοιμάσουν εμένα τα πιτσιρίκια μου αύριο!!

Εσείς; Τι δώρο σας έκαναν τα παιδιά σας σήμερα;!