Τα φύλλα του φθινοπώρου...

Αν και ο ήλιος ακόμα λάμπει στα μέρη μου, αν και η ζέστη καλά κρατεί, και ενώ μετέτρεψα τις ντουλάπες με το ''ραβδάκι' μου σε χειμωνιάτικες, νιώθω ότι ακόμη χρειαζόμαστε την καλοκαιρινή μας περιβολή!
Μα εγώ δε θα του κάνω τη χάρη του καιρού... Αποφασίζω να προσμένω εναγωνίως τον γλυκό χειμώνα με τα πιο γλυκά ακόμη Χριστούγεννα! ( όποιος το διαβάσει από τους δικούς μου, θα μου πει κάθε χρόνο και χειρότερα! Να φανταστείτε, βάζω από τώρα χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια στα αγόρια!...)
Τέλος πάντων.... Το σίγουρο είναι ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του φθινοπώρου...
Και εμένα όταν ακούω φθινόπωρο πάντα μου έρχεται στο μυαλό , μια εικόνα από φύλλα πορτοκαλλοκόκκινα με λίγο καφέ- κίτρινο να τα πιτσιλάει, σκορπισμένα αρμονικά σε ένα δρομάκι που οδηγεί στο πιο ρομαντικό ( πέτρινο και ξύλινο) σπιτάκι του δάσους...
Τα φθινοπωρινά φύλλα λοιπόν μαζί με άλλους μικρούς θησαυρούς που υπάρχουν στην φύση, δίνουν στο σπίτι μας μια υπέροχη φθινοπωρινή αύρα, ταιριαστή στα περισσότερα είδη διακόσμησης, και σχεδόν ανέξοδα...

Ιδού:

πηγή

                                                                             πηγή

1

                                                                                  2   
                                                                                1|2

                                                                             πηγή

                                                                           πηγή


Επιστρατεύστε λοιπόν τα κεριά και τα κηροπήγιά σας, γεμίστε τα με φακές ή σπόρους καλαμποκιού και τυλίξτε γύρω τους φύλλα δεμένα με σπάγκο σε φυσικό χρώμα, φτιάξτε γιρλάντες να τις κρεμάσετε στο τζάκι ή στους καθρέφτες, ή κάτω από ράφια, ''φυλακίστε'' σε κορνίζες τα φύλλα και φτιάξτε το δικό σας ανθολόγιο σε μια γωνιά του σπιτιού!
Κάντε ντεκουπάζ με σχέδια φύλλων πάνω σε πέτρες ή ζωγραφίστε μερικά, διακοσμήστε ακόμη και ένα γιορτινό τραπέζι με φύλλα! Πολύτιμοι σύμμαχοι, κολοκύθες, κουκουνάρια, βελανίδια, βρύα, σπάγκοι, λινάτσες και ό, τι βάλει η φαντασία σας ακόμη!!!

Και επειδή τα φύλλα... τρώγονται (!), σας αφήνω με δυο γλυκές επιλογές για να συνοδεύσετε τον καφέ σας:

πηγή

 πηγή

(Πολλές περισσότερες ιδέες εμπεριέχονται στις παραπάνω πηγές για την φθινοπωρινή διακόσμηση με φυσικά υλικά!)



Καλό απόγευμα σας εύχομαι

Βέρα.

Η εμπειρία μου με τη γυροειδή αλωπεκία .

Καλώς σας βρίσκω όλες και όλους πάλι!

Σας εύχομαι καλό φθινόπωρο!!

Λοιπόν... δεν είμαι σίγουρη γιατί έχω την επιθυμία να γράψω για κάτι τέτοιο όπως είναι η γυροειδής αλωπεκία, απλά πιστεύω ότι ίσως εκεί έξω υπάρχουν πολλές γυναίκες που αντιμετώπισαν αυτό το πρόβλημα και μπορώ να ακούσω τις δικές τους ιστορίες, αλλά ταυτόχρονα γιατί θέλω να σας πω τη δική μου εμπειρία- η οποία δυστυχώς ακόμα μου δίνει και άλλα στοιχεία να ενσωματώσω- για να μην αισθάνεστε κάποιες από εσάς μόνες ή αβοήθητες λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης...

Για να μάθετε επιστημονικά τι ακριβώς είναι η αλωπεκία ρίξτε μια ματιά εδώ. 

Για να καταλάβετε όμως πραγματικά πως νιώθει μια γυναίκα χάνοντας τα μαλλιά της εντελώς ξαφνικά και σε πολύ σύντομο χρόνο ακούστε εμένα...

Έπειτα από μια στενοχώρια που πέρασα με την υγεία μου, ευτυχώς περαστική, ο άνδρας μου παρατήρησε μια μικρή πλάκα στο κέντρο της χωρίστρας του μαλλιού μου χωρίς καθόλου τρίχες..

-Δεν είναι τίποτα , του είπα και δεν έδωσα περαιτέρω σημασία.. Σε τρεις μέρες είχα πέντε τέτοιες πλάκες.. και τότε έδωσα σημασία..

Πήγα σε δερματολόγο, η οποία ανέφερε πως το άγχος και η στενοχώρια φέρνει αυτό το αυτοάνοσο νόσημα, πως ονομάζεται γυροειδής αλωπεκία και πως είτε κάνεις θεραπεία είτε όχι θα κάνει το κύκλο της και τα μαλλιά θα ξαναβγούν. Μου είπε να χαρώ το καλοκαίρι με τα παιδιά μου ( αυτό το καλοκαίρι που το περίμενα τόσο πολύ, πιο πολύ και απ' τα παιδιά μου!) και τον άντρα μου, να μη δίνω σημασία σε τίποτα, ούτε θέμα επαγγελματικό, ούτε χρηματικό, ούτε τίποτα.. Μου πήρε 50 ευρώ γι΄αυτές τις ψυχολογικές συμβουλές και εγώ προσπαθούσα να καθησυχάσω τον εαυτό μου λέγοντάς του ότι '' για να το λέει η γιατρός κάτι ξέρει!''.. 

Ταυτόχρονα, είχα ξεκινήσει ένα επιμορφωτικό σεμινάριο πολλών ωρών κάθε μέρα που δε μου επέτρεπε να κάνω τίποτα που θεωρούσα εγώ διασκεδαστικό και ουσιαστικό είτε μόνη μου είτε με την οικογένειά μου και σε δέκα μέρες από την επίσκεψή μου στην δερματολόγο είχα είκοσι πλάκες..

Δεύτερη επίσκεψη σε άλλη δερματολόγο.. Λοσιόν, σπρέι, βιταμίνες, σαμπουάν... Θεραπεία για όσο τραβήξει... '' Πρέπει να έχεις υπομονή με το θέμα αλωπεκία. Υπάρχουν πολλές μορφές, είναι έντονο το πρόβλημά σου γιατί είναι σε πολύ ενεργό στάδιο και σε πρώτη φάση πρέπει να προετοιμάσεις τον εαυτό σου πως ό, τι είναι να πέσει, δεν μπορείς να το αποτρέψεις..''. Μού έδωσε φάρμακα κορτιζονούχα, μού έγραψε ποικίλες εξετάσεις να κάνω,  μού ανέφερε ότι εκτός από λίγες περιπτώσεις τις περισσότερες φορές τα μαλλιά των ασθενών επανέρχονται και πολύ πιο γερά και περισσότερα, πήρα την χαρά πως θα είναι αίσιο το τέλος και ξεκίνησα την θεραπεία...

Τα μαλλιά χάνονταν συνέχεια, εγώ πρηζόμουν από τις κορτιζόνες, από τα νεύρα, γινόμουν χάλια από την στενοχώρια, έκανα χάλια τον άντρα μου και τους δικούς μου από την στενοχώρια, αλλά συνέχιζα την θεραπεία... Τον μισό Ιούνιο, όλο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο..

Και κάθε μέρα δεν μπορούσα να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.. Βλέπετε.. δε το πίστευα πως από τη μια στιγμή στην άλλη είχε γίνει αυτό.. Δεν καταλάβαινα γιατί ο ίδιος μου ο οργανισμός μου το έκανε αυτό... Έλεγα, '' θα το καταλάβαινα αν η απώλεια μαλλιών ήταν συνέπεια μιας άλλης αρρώστιας πραγματικά σοβαρής!'', αλλά ξέρετε κάτι; 

Και η γυροειδής αλωπεκία είναι σοβαρή. Σοβαρή γιατί καταλαβαίνεις πως ο οργανισμός σου, σού χτυπάει ένα καμπανάκι για να τον προσέξεις, σού λέει '' δε με προσέχεις, ζητάς πολλά από μένα, δε με αφήνεις να χαλαρώσω, δεν μπορούν να γίνουν όλα τέλεια, χαλάρωσε λίγο και ζήσε τη ζωή σου όπως της αξίζει..'', σοβαρή γιατί η οποιαδήποτε αυτοπεποίθηση που είχες ως γυναίκα και ειδικά με μαλλιά ως τη μέση, πάει περίπατο, σοβαρή γιατί η καθημερινότητα γίνεται τόσο δύσκολη! Πως να φτιάξεις τα μαλλιά σου για να φαίνεται όσο το δυνατόν λιγότερο το πρόβλημά σου, να έχεις μια φυσιολογική κοινωνική ζωή και άλλα τόσα.. Και γενικά, σοβαρή γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να δεχθείς την τωρινή σου εικόνα... Το καλοκαίρι πέρασε λοιπόν χωρίς έντονη χαρά, πήγα για μπάνιο ναι, φορούσα συνεχώς και σε όλες τις γιορτές συναθροίσεις και λοιπά μπαντάνες, μαντήλια και τουρμπάνια, προσπαθούσα να κρύβω το πρόβλημά μου, συνέχιζα και την θεραπεία μου, όμως είχα φτάσει να έχω πλάκες παντού στο μαλλί μου! Ολική γυροειδής αλωπεκία..

Έφτασα λοιπόν σε ένα σημείο που ήθελα ένα διάλειμμα.. από τον εαυτό μου και τη μιζέρια του. 

Πήγα με τον Γιάννη για ένα διήμερο στο Αγκίστρι, μόνοι μας, το καλύτερο διήμερο της ζωής μου, ένιωσα τόσο ήρεμη, τόσο γαλήνια, κολυμπούσα και ένιωθα ένα με τη θάλασσα και κατάλαβα ότι λόγω του προβλήματος μου, άφησα ένα ολόκληρο καλοκαίρι να περάσει και δυστυχώς ο Σεπτέμβρης μού χτυπούσε την πόρτα!

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, κατάλαβα ότι δε πρέπει να αγχώνομαι, ούτε να στενοχωριέμαι για.. τρίχες! Υπάρχουν πολλά περισσότερα από την εξωτερική εικόνα και την ματαιοδοξία μου!

Και τα κατάφερα για λίγες μέρες τόσο καλά που σταμάτησα και την θεραπεία μου! Λίγο πριν τον αγιασμό του γιου μου όμως, και πριν ξεκινήσω πάλι τον δεύτερο κύκλο του σεμιναρίου, να πάλι άγχος, να πάλι οι σκέψεις του πώς θα κάνω δημόσιες εμφανίσεις! 

Σε μία μέρα μου έπεσε μια τεράστια τούφα μαλλιών από την στενοχώρια και το άγχος!

Η επόμενη μέρα με βρήκε με έναν πανικό, να δανείζομαι περούκα από αγαπημένο πρόσωπο που την χρειάστηκε δυστυχώς για κάτι πολύ πολύ σοβαρότερο, γιατί εκείνη την ημέρα αδυνατούσα να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.. Ταυτόχρονα κούρεψα πολύ κοντά τα μακριά μαλλιά μου.. Έπεσα τόσο πολύ ψυχολογικά που δεν περιγράφεται με λόγια...

Όμως... Μετά από λίγες μέρες.. μικρές τούφες από χνούδι στην ουσία, λευκά και ξανθιά τριχάκια κάνουν εδώ και εκεί την εμφάνισή τους και μου δίνουν την ελπίδα, ότι τα μαλλιά μου και ταυτόχρονα και η διάθεσή μου θα επανέλθουν! 

Πρέπει να ακολουθήσω την θεραπεία μου, να έχω υπομονή και επιμονή και να περιμένω την παλιά μου εξωτερική εικόνα να επιστρέψει. Και πάνω απ'όλα να αποβάλω την μάστιγα της εποχής, το στρες και το άγχος.

 Γνωρίζω πως πολλές από εσάς που θα το διαβάσετε ίσως να μην το βρείτε σοβαρό, γιατί σαφέστατα υπάρχουν νόσοι που απειλούν την ίδια τη ζωή και πιστέψτε με το ξέρω ότι δεν είναι.. 

Νιώθω όμως σαν να με τιμωρεί ο ίδιος ο εαυτός μου επειδή δεν μπορώ να ελέγξω το άγχος που με διακατέχει.

Και γράφω αυτή την ανάρτηση, για κάποιες από εσάς που περνάτε κάτι παρόμοιο... 

Ξέρω πως για όλους και όλες μας, αυτή η εποχή που περνούμε είναι από τις δυσκολότερες σε όλα τα επίπεδα της ζωής... Ειδικά αν είμαστε νέοι, άπραγοι στα νέα δεδομένα και ταυτόχρονα υπεύθυνοι για να μεγαλώσουμε τις νέες ζωές του σπιτικού μας.. 

Ξέρω πως πρωτίστως η οικογένεια, η αγάπη, τα παιδιά μας και δευτερευόντως οι συγγενείς, οι φίλοι, τα ενδιαφέροντά μας και τα χόμπι μας, το blogging και τα μέσα δικτύωσης είναι το αποκούμπι, η σωτηρία αλλά και οι άμυνές μας για να μην φτάσουμε στον παραλογισμό εξαιτίας της περιόδου που διανύουμε..

Αυτά είναι που πρέπει να κρατήσουμε, να τα φυλάξουμε σαν μικρό θησαυρό και αυτά είναι που αξίζουν πάνω απ'όλα στη ζωή! Είναι η ίδια η ζωή..

Σκεπτόμενη λοιπόν καθημερινά τις πραγματικές μου αξίες, προτρέπω όσες πάσχουν από αλωπεκία ή οποιοδήποτε άλλο αυτοάνοσο νόσημα να σκεφτούν, την μοναδικότητά τους, την γαλήνη της ψυχής τους, την ανθρώπινη αξία τους που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εξωτερική εικόνα τους, καθώς και τις προτρέπω να διδαχθούν από αυτό, ότι πρέπει τη ρημάδα την καρδούλα μας να την αγαπάμε, να την προσέχουμε, γιατί αν οι ίδιες δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, πώς έχουμε απαίτηση να μας αγαπήσουν όλοι οι άλλοι; 

Θα τα ξαναπούμε,

Βέρα.